Het einde van de vakantie is nabij. Maandag begint het nieuwe schooljaar weer. Ik neem mij (zoals elk jaar) voor dat ik me dit jaar niet druk ga maken om dingen die er niet toe doen en dat ik niet zo ga stressen vanwege mijn studie.
Dit wordt mijn derde jaar aan de opleiding Toegepaste Psychologie. De eerste twee jaren zijn gehaald en afgesloten en nu begin ik aan de minor Tussen Gevoel en Verstand. Tijdens de eerste negen weken krijgen we wekelijks een training Mindfullness. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat zijn.
Dit jaar wordt hoe dan ook een goed jaar voor mij. In december ga ik namelijk eindelijk mijn favoriete band aller tijde zien! Ik reis er helemaal voor naar Engeland, naar Newcastle om precies te zijn. Daar zal ik eindelijk, in een arena met weet-ik-veel-hoeveel-andere-fangirls, oog in oog staan met de mannen van Boyzone! Nou ja, oog in oog staan… voor zover dat kan vanaf rij 8.
Ik kan echt niet wachten!! Mijn ticket heb ik geboekt in februari, toen nog tien maanden van het concert verwijdert. Nu is het al over drie en een halve maand!
Laatst bedacht ik me dat ik nog geen enkel blog had geplaatst over Boyzone en hoe belachelijk ik dat vond. Dus bij deze. Een blog over de Boyz.
Voor degene onder jullie die nu denken: ‘Boyzone… wat is Boyzone?’ Zal ik hieronder hun bekendste nummer zetten. Zal ik hierboven in een nieuwe post hun bekendste nummer plaatsen.
Misschien vragen jullie je nu af hoe ik er bij gekomen ben Boyzone te gaan luisteren. Tja, de reden is simpel. Ik ben er praktisch mee opgegroeid. Twintig jaar geleden zijn ze begonnen met het maken van muziek. Wat betekend dat de band nu 20 is, net als ik! Ik herinner me nog goed dat als thuis de radio aanstond, ik altijd mijn moeder ging halen om te komen luisteren als No Matter What op kwam. Ook weet ik nog goed hoe ik met mijn beste vriendinnetje met poppen speelde terwijl we luisterde naar By Request (een van BZ’s cd’s)
Toen ben ik ze helaas een tijdje uit het oog verloren omdat ik Metal veel cooler vond… (Echt het dieptepunt in mijn muzieksmaak…) Maar doordat ik stiekem toch altijd nog naar Disney cd’s (waar hun nummer Shooting Star uit Hercules op stond) en musical cd’s (No Matter What) luisterde, ben ik ze toch nooit helemaal vergeten. Op een mooie dag was mijn Metal-fase voorbij en zocht ik wat musical muziek op van Andrew Lloyd Webber. Zo kwam ik terug uit bij Boyzone en vanaf dat moment was ik verslaafd.
Dus, vele cd’s en dvd’s verder, is het over 106 dagen eindelijk zover: Ik ga naar Boyzone!
Fairytales of my life 
😀 Een blogje als dit kon inderdaad niet uitblijven 😉 Ik wist niet eens dat de band even oud is als jij! Eens dat liedje luisteren!