Gevangen in Gedachten – Fragment

Hoofdstuk x

Rens zette het glas aan zijn lippen en genoot van het koude bier. Vanavond wilde hij even alles vergeten. Even zorgeloos zijn, zonder herinneringen. Hij dronk het glas in een paar korte teugen snel leeg, zette het op de bar en gebaarde naar de barman dat hij een nieuw glas wilde. Zijn vrienden hadden geleerd er maar niks over te zeggen als Rens weer eens een van zijn buien had. Ze lieten hem maar gewoon zijn ding doen en deden net als normaal bij een avondje uit. Rens wilde op zo’n avond even ‘gewoon’ zijn. Niet langer vol zitten met zorgen, met nachtmerries, gewoon even de pijn vergeten. Hij wilde vrij zijn!
Terwijl hij van zijn bier dronk, luisterde hij naar de verhalen van zijn vrienden. Ze bespraken allerlei alledaagse zaken als werk, studie en de laatste voetbalwedstrijd. Rens vond het allemaal prima. Hij luisterde gewoon. Zelf had hij niet echt iets te zeggen. Hij genoot van zijn biertje en van de aanwezigheid van zijn vrienden.

Al snel merkte hij dat de alcohol zijn werk begon te doen. Zijn grenzen begonnen te vervagen. Hij genoot met volle teugen van de drukte om hem heen, de luide muziek, de dansende lichamen. Hoewel hij tot dan toe vanaf de bar had toegekeken, voelde hij ineens de drang om mee te doen. Hij gooide de laatste slokken bier naar binnen en stond op van zijn kruk. ‘Kom,’ zei hij. ‘dansen.’ Zonder op zijn vrienden te wachten liep hij naar de dansvloer en mengde zich in het feestgewoel. Zijn vrienden keken elkaar even verbaasd aan, haalde hun schouders op en volgde Rens naar de dansvloer. Rens ging ondertussen al helemaal op in de muziek en was alles om hem heen vergeten. Alleen de muziek en de bewegingen van zijn lichaam deden er nog toe. Hij bewoog mee op het ritme van de muziek en had even geen oog meer voor wat er om hem heen gebeurde. Als in trance ging hij mee met de ambiance. Tot er plots een bekend gezicht voor hem op dook. Tot zijn schrik merkte hij dat zijn hart een klein sprongetje maakte en hij blij was haar te zien… Een fractie van een seconde waren de zorgen terug, tot hij besloot dat het er niet toe deed, niet nu. Nu kon alles. Hij keek het meisje met een glimlach aan, ze lachte terug en hij merkte hoe een warm gevoel zich door zijn lichaam verspreidde. Al dansend kwamen de twee steeds dichter bij elkaar. Rens voelde hoe de emoties door zijn lijf raasde. Een en al adrenaline leek zich van hem meester te hebben gemaakt terwijl hij dichter en dichter op Emma toe kwam. Ze spraken niet met elkaar, hun lichamen zeiden genoeg. Hij keek haar diep in de ogen en had het gevoel alsof hij verdwaald raakte in haar blik.

Later die nacht lag Rens in bed, hij wist al bijna niet meer hoe hij thuis gekomen was. Maar dat deed er niet toe. Hij dacht terug aan de afgelopen avond. Hij had met volle teugen genoten. Met een goed gevoel dacht hij terug aan Emma. Hij zou nooit met haar gedanst hebben als hij niet dronken was geweest bedacht hij zich met een glimlach om zijn mond. Ach wat deed het er nog toe. Het was leuk geweest en daar ging het om. Nog voor hij verder over dingen na kon denken viel hij in een diepe slaap. En dit keer was het een droomloze slaap.

Advertentie