Gevangen in Gedachten – Fragment

Met een zwaar hoofd werd hij wakker. Hij had gedronken… en hij was niet eens uit gegaan… dat was slecht. Dat was geen goed teken. Hij kon zich al niet meer herinneren waarom hij de drank uit de kast gehaald had. Hij wist alleen nog vagelijk dát het was gebeurd en dat hij nu met een fikse kater wakker werd uit een diepe en veel te vaste slaap. Eén voordeel: Hij had in ieder geval weer eens een keer zonder nachtmerries kunnen slapen. Hij zuchtte. Als er zoveel drank voor nodig was om hem een keer een ongestoorde nachtrust te bezorgen…
Eigenlijk moest hij vandaag naar school, maar hij voelde zich totaal niet in staat om zijn bed uit te komen. En zijn hoofd bonkte zo ongelofelijk… hij wist dat het toch geen nut had als hij toch naar de lessen zou gaan. Hij kon zich toch niet concentreren. Daar had hij de laatste tijd al steeds meer problemen mee, laat staan als hij ook nog eens een kater had. Nee, dat zou geen succes zijn. Dus besloot hij zich nog maar eens om te draaien en nog even verder te slapen.
Maar hij kon de slaap niet meer vatten. Hij had zo’n hoofdpijn! Met tegenzin kwam hij overeind en stapte uit bed. Op blote voeten en in slechts zijn boxershort gekleed wankelde hij naar de badkamer en draaide de kraan van de wasbak open. Hij liet het koude water stromen, dronk er even van om zijn uitgedroogde mond te verlossen en stak zijn hoofd onder het ijskoude water. Zo, dat maakte hem even goed wakker! Hij droogde zijn gezicht en korte zwarte haar af met een handdoek en liep terug naar zijn kamer. Een huisgenoot kwam net van zijn kamer en wenste hem een goedemorgen. ‘Zware nacht gehad, Rens?’ Rens bromde instemmend en sloot de deur weer achter zich. Hij had nu écht geen zin om te praten, dat zou zijn huisgenoot wel begrijpen. Hij rommelde wat rond tussen de spullen op zijn bureau tot hij gevonden had wat hij zocht. Paracetamol. Hij walgde van de smaak van die kleine witte pilletjes, moest er van kokhalzen, maar als dat er nu voor nodig was om zijn hoofdpijn te laten zakken, had hij dat er graag voor over. Hij knapte twee pillen uit hun verpakkingen, haalde een flesje water uit zijn schooltas en nam de twee pillen in met grote slokken water.  En nu was het wachten tot de pillen hun werk deden. Hij keek even omlaag en zag de littekens op zijn benen en de verse kras van laatst. Hij kon zich wel voor zijn kop slaan. Hij was met blote benen naar de badkamer gelopen en was zijn huisgenoot tegengekomen. Wat nou als hij de krassen had gezien? Wat zou hij wel niet denken? Rens zuchtte. Wat kon het hem eigenlijk ook nog schelen. Misschien had de huisgenoot wel helemaal niet naar zijn benen gekeken, en anders nog… hij vond Rens toch al een vreemde vogel. Toch nam Rens zich voor om voortaan eerst een lange broek aan te doen voor hij zijn kamer zou verlaten.

Advertentie