Gevangen in Gedachten – Fragment

Uiteindelijk brak er een vakantie aan. Rens wist niet eens welke vakantie. Zijn gevoel van tijd leek weggevaagd te zijn. De dagen regen zich aan een. De afgelopen tijd was het wisselend met hem gegaan. De ene dag zat hij diep in de put, de andere dag voelde hij zich beter en zag hij weer een glimp van zichzelf zoals hij ooit geweest was. Hij zag Emma nog regelmatig, al was dat contact wel minder geworden. Hij kon zichzelf nergens meer toe aan zetten. Zelfs niet met een afspraak met haar. Hij was al blij als hij op een schooldag zijn bed uit kwam en naar college ging. Dat voelde voor hem al als een hele prestatie. Dat hij dan op school vrij weinig uitvoerde omdat hij zijn aandacht er niet echt bij kon houden… ach. En zijn cijfers waren eigenlijk ook niet meer wat ze geweest waren. Maar het leek allemaal langs hem heen te gaan. Als in een grijze waas ging de tijd aan hem voorbij. Dat het nu vakantie was deed hem ook vrij weinig. Normale studenten waren blij met de vrije tijd. Rens maakte het niet uit. Hij wist niet of hij blij moest zijn of juist niet. Zolang hij colleges had, had hij nog een reden om in de ochtend zijn bed uit te komen. Als hij op een dag nergens heen hoefde, dan zag hij ook weinig reden om zijn bed uit te komen. Niet dat hij echt sliep. Nee, slapen kon hij niet. Hij had slapeloze nacht na slapeloze nacht. Zijn nachtmerrie bleef hem lastig vallen. De eenzaamheid, de angst, de pijn…

Advertentie