Soms heb je van die collega’s. Van die types die een beetje op de achtergrond blijven maar stiekem ontzettend lief en behulpzaam zijn. Ik heb het geluk om zo’n collega te hebben. Ik ga jullie niet vertellen of dat ik hem/haar (ik zeg voor het gemak vanaf dit punt ‘hem’ dat is korter) via mijn stage of via mijn bijbaan ken. Ik wil namelijk niet het risico lopen dat jullie hem van mij inpikken. Op dit punt ben ik best een beetje egoïstisch maar dat mag. Fijne collega’s moet je een beetje voor jezelf houden. Maar stiekem wil ik ook gewoon niet dat de collega in kwestie weet dat dit blog over hem gaat.
Maar goed, een fijne collega dus. Bij een nieuwe baan/stageplaats ben ik in het begin soms best nog een beetje onzeker. Niet zodanig dat ik het liefst in een hoekje ga zitten huilen maar wel dat mensen het aan mij kunnen merken. Zo ook mijn collega. Als ik weer eens naar hem toe kwam met de vraag of hij nog even mee kon kijken of dat ik mijn handelingen wel goed uitvoerde dan zei hij op een gegeven moment dat hij dat niet meer deed. Ik wist daar tenslotte meer over dan hij en ik had het ook al een stuk vaker gedaan. Dus hij had er vertrouwen in dat dat goed zou komen. En dan deed ik het in mijn eentje en dan ging het nog goed ook! Nadat dit zo een aantal keer was voorgekomen, merkte ik dat mijn zelfvertrouwen gegroeid was en ik ook zonder zijn bevestiging meer handelingen durfde uit te voeren en dat die dan ook nog eens helemaal goed gingen. Ik heb geen idee of hij weet dat hij mijn zelfvertrouwen zo’n boost heeft gegeven door zijn vertrouwen in mij. Maar ik ben hem er dankbaar voor.
Daarnaast bleek hij ook nog zorgzaam te zijn ook. Toen ik een keer ziek werd op stage/werk, bood hij aan om een glaasje water voor me te halen en om mijn taken te laten overnemen. Gelukkig was dat niet nodig en kon ik mijn taken zelf weer oppakken maar het was lief van hem om het aan te bieden.
Het is fijn om met hem te kunnen werken. In het begin verliep onze communicatie soms wat stroef maar na een tijdje ging dat steeds beter omdat we elkaar beter leerde kennen en steeds beter op elkaar ingespeeld raakte.
Echt, wat een top collega. Zo’n collega gun je iedereen maar ik ga jullie lekker nog steeds niet vertellen waar hij werkt!
Fairytales of my life 
Hahah ‘dat is korter’. Eén letter, maar! 😉
Haha tja… 🙂
Flauw hoor! Maar inderdaad, zulke collega’s zijn erg fijn en als je het mij vraagt is het zelfs essentieel om goed met je collega’s overweg te kunnen.
Een half jaartje terug zat ik op het lab voor me uit te staren en een collega kwam opgewekt binnen: “Hi! How are you?” En hij keek me aan en zei toen: “Oh, actually you don’t look quite okay…”
En ik barstte in huilen uit en vertelde in horten en stoten mijn verhaal over hoe depressief ik een half jaar daarvoor was geweest, en hoe zwaar het was, en dat ik daar nu aan terug moest denken…
“I don’t even understand how I got over it…”
En toen zei hij: “But you got over it and that’s the most important. And you should be proud of yourself because you got over it.”
Dat was echt zoo lief.
Aww dat is inderdaad heel lief! Begripvolle collega’s zijn fijn.
Ik denk inderdaad ook dat het heel belangrijk is dat je goed om kunt gaan met collega’s, komt je werkplezier en daarmee ook je werk ten goede.
Goede collega’s zijn het belangrijkste wat er is, mag blij zijn dat ik er een stuk of 5 om mij heen heb waar ik altijd op terug kan vallen. Blij voor jou dat er ook zo iemand is 🙂