Whose Fairytales?

Omdat ik het stiekem nog steeds wel lastig vind om te bedenken waarover ik zou kunnen bloggen ga ik mezelf even op weg helpen door jullie op regelmatige basis wat meer over mezelf te vertellen. Dit ga ik doen aan de hand van de verzameling woorden die je kunt vinden op de pagina ‘Whose Fairytales?’.

Laat ik maar gewoon bij het begin beginnen. De eerste woorden zijn als volgt:

‘Girl, 22, Student Toegepaste Psychologie, Relatie, Samenwonen’

De betekenis van die eerste twee lijken me duidelijk. Ik ben een meisje (Jonge dame? weet ik veel hoe ik mezelf moet noemen) van 22 jaar oud. Wat kan ik daar nog meer over zeggen

Het volgende wat er staat is dat ik student Toegepaste Psychologie ben. Well… dat klopt. Ik begin aan mijn vijfde jaar van de opleiding aan HAN in Nijmegen. Ik heb nog maar een half jaar te gaan maar wegens omstandigheden kan ik daarmee pas in februari beginnen. ‘Pas in februari? Hoe dat zo?’
Nou, vorig jaar heb ik stage gelopen en helaas heb ik daar wat vertraging bij opgelopen. De deadline voor het inleveren van mijn stageverslag was tegelijkertijd met de deadline voor een onderzoeksvoorstel. Ik heb er voor gekozen om me op mijn stage te richten en heb daardoor geen onderzoeksvoorstel voor mijn afstudeeronderzoek ingeleverd. En zodoende kan ik pas beginnen in februari.

De volgende twee woorden zijn ‘Relatie’ en ‘Samenwonen’. Sommige van jullie weten het al, maar ik ben al een aantal jaar samen met een hele leuke jongen (man, I don’t knowwwww hij is 25), en in september wonen we ook al 3 jaar samen. Eerst woonde we in een soort anti-kraak-boerderij. Dat klinkt misschien leuk en spannend maar het was vooral afzien. We hadden geen isolering, geen dubbel glas en geen cv… we hadden een ienie-mienie-boilertje met genoeg water voor ongeveer 10 minuutjes douchen. Per dag. En echt heel warm was dat water dan ook niet… als we de afwas wilde doen dat moesten we water koken omdat we anders niet meer zouden kunnen douchen. En in de winter… Brrrrr het was in een van die winters regelmatig -20… dat was koud! We hadden twee gaskacheltjes, een in de woonkamer en een in de keuken. En daar moesten we het mee doen. Als je in de ochtend in de badkamer was kon je nauwelijks je make-up doen omdat de spiegel besloeg van je adem… en planten die voor het raam stonden zijn gewoon kapot-gevroren… Maar goed. Die tijd hebben we gehad. Je leert erdoor wel de luxe van een ‘moderne’-woning waarderen. In het begin moest ik er namelijk echt weer aan wennen dat ik kon douchen zo vaak en zo lang als ik wilde en dat ik gewoon weer de centrale verwarming aan kon zetten als het koud was en dat het dan in no-time weer heerlijk warm was in huis.

Zo, dit waren de eerste woorden! De volgende keer ga ik verder met ‘Paardrijden, Boyzone, Take That’.