Whose Fairytales?

Zoals beloofd ga ik nu verder met de woorden Boyzone en Take That. Ze horen een beetje bij elkaar denk ik.
Najaa ook niet helemaal, haha maar ze vallen wel allebei onder het kopje ‘boybands met jeugdsentiment’.

Beide bands zijn eigen net voor mijn tijd. Boyzone is bijvoorbeeld opgericht in 1993, het jaar waarin ik ben geboren. Dus eigenlijk kon ik toen nog niet echt fan worden want ik was nog te jong om iets van muziek te begrijpen. Maar goed. Beide bands hadden natuurlijk hun hits en die werden jaren later nog op de radio gedraaid. En ik meen me te herinneren dat mijn moeder No Matter What van Boyzone heel mooi vond, dus zo ben ik een beetje in aanraking gekomen met Boyzone.
Daarnaast lag er thuis een cd met de Best of Take That (volgens mij was die van mijn vader…) maar okee. En die cd vond ik dus leuk.
In de pubertijd ben beide groepen met mooie mannen een beetje uit het oog verloren. Want ja, Metal was veeeeeel stoerder. Stiekem bleef ik wel naar Disney muziek luisteren. En Boyzone heeft een nummer voor Hercules gezongen, dus zo nu en dan luisterde ik alsnog naar ze.
Op een mooie mooie dag was ik op youtube wat filmpjes aan het bekijken van nummers van musical-man Andrew Lloyd Webber en wie kwamen daar het podium op gelopen? De Boyz van Boyzone! Te geweldig! En sindsdien…
Naja en toegegeven, waar Boyzone is, is Take That nooit ver weg (evenals de Spice Girls en de Backstreet Boys, maar goed).
Hoewel beide bands leuk zijn, is Boyzone toch favoriet. Inmiddels ben ik ook al naar een concert van Boyzone geweest in Engeland. Dat was echt ge-wel-dig! Een ervaring om nooit te vergeten. Het was echt zo gaaf om samen met vele andere fans in zo’n stadion te staan en ‘onze Boyz’ te horen zingen. Ik stond op de achtste rij dus ik kon ook alles goed zien. Het was echt gaaaaf!!
Na afloop ben ik ook nog naar een afterparty geweest en kon ik op de foto met mijn favoriet: Shane Lynch!

Wat veel mensen niet weten is (dat ze überhaupt nog bestaan xD) dat ze nog muziek maken en dat het niet meer van die zoetsappige liefdesliedjes zijn maar dat ze met hun tijd zijn meegegaan en dat ze leuke nummers maken! Boyzone heeft laatst zelfs een Motown album uitgebracht.

En hierbij het nummer waarmee ik weer begon met luisteren naar Boyzone:

Ik vond ze zoooo leuk! En dat lieve lachje van Stephen Gately… (die man die begint met zingen) en die stoere bad-boy look van Shane Lynch…(De man met de neusring).

Ahhh ik heb zoveel nummers die ik met jullie wil delen… maar ik mag er van mezelf nog maar eentje bij doen.
Dit nummer heet Who We Are en ik vind het echt een gaaf nummer.

Okee okee okee, nog eentje.
Voor degene die zich afvragen waar de tekst van mijn tattoo vandaan komt, het is de eerste zin uit een nummer van Boyzone. De tekst is: I will learn to live before I die.
De clip daarbij is trouwens heel emotioneel. Stephen Gately, een van de bandleden is overleden. Hij had nog wel een deel van de tekst ingezongen, dus je kunt zijn stem nog wel horen in het nummer. De andere vier bandleden rouwen in de clip om hun overleden broeder.

Advertentie