Aan het werk als acteur

In september heb ik me ingeschreven als simulatie acteur aan de HAN.
Ik hoor jullie denken: ‘simulatie acteur? Wat is dat?’
Het houdt in dat ik als ‘oefen-cliënt’ werk. De studenten psychologie, pedagogiek, verpleegkunde, etc. moeten hun gespreksvaardigheden kunnen oefenen, om het realistisch te maken wordt dit zo nu en dan met acteurs gedaan.
En dat heb ik dus gedaan.

Ik kan jullie zeggen dat het echt ontzettend leuk is! Op deze manier heb ik bij verschillende opleidingen eens even kunnen kijken en kunnen zien wat die studenten zoal leren. Vooral verpleegkunde zal me bij blijven. Dat was namelijk errug bijzonder om als acteur te doen. Je moet echt in je pyjama in een ziekenhuisbed liggen, je krijgt verbanden om, een infuus (opgeplakt), wonddrains (ook opgeplakt), katheters (gelukkig ook opgeplakt, haha) en als het nodig is worden er ook wondjes geschilderd.
Echt heel bijzonder. Vooral het moment dat ik tussen twee rollen door naar het toilet moest en ik in pyjama, met verband en twee wonddrains over de gang liep.
Het was ook tof dat je dan met 3 andere acteurs op ‘zaal’ lag, dat was altijd lachen. Of zoals ik het noemde, Pyjama-party op de HAN.

Jullie hebben misschien wel gemerkt dat ik in de verleden tijd praat, volgende week begin ik met afstuderen en ik kan het acteren helaas niet met het studeren combineren.

Anyway. Ik heb tijdens mijn werkdagen een aantal foto’s gemaakt en aan de hand daarvan wil ik jullie door een dag als acteur nemen!

Regelmatig moest ik nogal vroeg op om op tijd in het juiste lokaal te zijn. Vooral als ik moest spelen bij tentamens ging de wekker vaak vroeg. Ik wilde het risico namelijk niet nemen dat ik te laat zou komen omdat de trein vertraging zou hebben, dat zou ik zo naar vinden voor de student namelijk!
Maar omdat het werk zo leuk was, was het niet erg om vroeg op het station te moeten zijn!

Deze foto is vanuit een lokaal gemaakt, vandaar de weerspiegeling. Het was weer een vroege, vroege ochtend en ik was al aanwezig in een lokaal. Vanuit dat lokaal kon ik een deel van de kantine zien en zoals je ziet was het nog helemaal leeg en dat zie je niet vaak op de HAN. Volgens mij heb ik deze dag gewerkt bij Creatieve Therapie, samen met een tegenspeler heb ik een echtpaar neergezet waarbij sprake was van huiselijk geweld. Mijn collega acteur kwam nét op tijd aan bij het lokaal dus we hadden net de tijd om elkaar de hand te schudden en toen moesten we al beginnen! We hadden niet eens echt de tijd gehad om wat afspraken te maken over hoe we de rollen gingen neerzetten dus de eerste keer was het even aftasten, maar je raakt snel op elkaar ingespeeld! Het eerste gesprekje met een student schrok ik wel een beetje van mijn tegenspeler. Hij was zo goed en kwam zoooo agressief over als ‘geweldadige man’. Maar buiten de rol was hij echt heel aardig.

Tijdens het werk heb ik regelmatig op de gang zitten wachten voor mijn rol. Tijdens tentamens is het regelmatig zo dat docenten nog even nabespreken met de student nadat de student met een acteur heeft gewerkt. Op die momenten heb ik even tijd voor mezelf, nog even tijd om de rol door te nemen, thee te drinken of gewoon even te wachten.

Tja, soms ga je als acteur ook creatief aan de slag. Deze egel heb ik geknutseld bij Ergotherapie. Bij het knippen en plakken heb ik voornamelijk één hand gebruikt. Het stond namelijk in mijn rol dat ik mijn linkerhand nauwelijks gebruikte. In deze rol heb ik ook een keer aardappels moeten schillen. Dat was toch een beetje risky met maar één hand, dat mesje ging echt alle kanten op. De docent had het gesprek bijna stilgezet omdat ze het toch een beetje gevaarlijk vond voor mij. Haha, maar gelukkig is alles goed gekomen.

Bij het maken van deze foto was het zo te zien weer vroeg, want de kantine was leeg. Maar de reden dat ik de foto gemaakt heb is die oplichtende muur. Ik heb de foto gemaakt net na de kerstvakantie. Voor de kerstvakantie stond die muur er nog niet. De HAN veranderd zijn gebouwen regelmatig dus het is altijd na een vakantie weer de vraag of er weer iets is veranderd. Zo is er een keer een trap verplaatst. Twee meter of zo. Echt.

Deze foto is genomen in de gang van de mooiste HAN locatie. Het is een oud klooster en de gangen zijn echt zoooo mooi. Het heeft ook echt nog een binnenplaatsje! Zo gaaf. Ooit was de kapel ook nog intact, daar werden hoorcollege’s gegeven maar helaas hebben ze daar een soort noodlokalen ingefabriceerd…

Het werk is echt ontzettend leuk, maar stiekem ook best vermoeiend. Vooral als je lange dagen maakt. Het inleven in de rollen en vooral het in je rol blijven vergt best veel energie dus aan het einde van een dag ben je echt moe. Maar het is het zeker waard! Je krijgt er ook zoveel voor terug. Als acteur wordt je echt gewaardeerd. Docenten en studenten zien de meerwaarde in van wat je doet. Er zijn twee coördinatoren die het werk plannen voor de acteurs bij de verschillende opleidingen en zij doen echt zo hun best om het zo goed mogelijk voor je te regelen en ze staan ook altijd voor je klaar.
Studenten hebben trouwens ook echt respect voor je. En veel van hun zijn stiekem ook wel een beetje nieuwsgierig naar je en hoe je het werk bent gaan doen. Dus daar vragen ze dan ook naar, leuk!
Ik heb wel eens met studenten samen moeten acteren voor een rol. Dan speelden we drie jongeren. Twee werden dus door studenten gespeeld en de ander dan door mij. Op een gegeven moment hadden we voor de rol afgesproken dat we tegenover elkaar zouden komen staan en zouden doen alsof we elkaar zouden slaan. Als acteur doe je dat natuurlijk niet, maar doen alsof mag. Tijdens het spelen moest ik ook al flink schreeuwen en schelden dus toen het moment daar was dat de student tegenover mij moest gaan staan, durfde ze niet meer… Dat was voor mij ook wel bijzonder, ik ben zelf namelijk echt niet agressief maar schijnbaar kwam ik wel zodanig agressief over dat iemand er bang van was geworden.

Van het werk heb ik ontzettend genoten en ik vind het dan ook jammer dat ik nu moet stoppen. Hopelijk kan ik na mijn studie weer aan het werk als acteur!

 

Advertentie