Nieuw verhaal

Vandaag ben ik weer met een nieuw verhaal begonnen en ik zou graag de eerste alinea met jullie delen:

Een vreemd brommend geluid maakte Urias wakker. Hij opende zijn ogen en moest even wennen aan het duister om hem heen. Boven hem zag hij een vreemd plafond. Even bleef hij nog liggen, toen merkte hij pas hoe oncomfortabel hij lag. Onder hem was een harde, betonnen vloer. De kou ervan was in zijn botten getrokken. Zijn nek was stijf doordat hij zonder matras of kussen op de vloer gelegen had. Waar was hij? Hij kon zich niet herinneren dat hij gisteren in slaap was gevallen, hij wist niet eens meer waar hij gisteren was geweest of hoe lang hij geslapen had. Langzaam richtte hij zich op en liet zijn blik door de ruimte glijden. Naast hem lagen nog meer mensen. Hij schatte dat ze ongeveer van zijn leeftijd waren. Blijkbaar was hij de eerste die ontwaakte want de anderen zagen er uit alsof ze diep in slaap waren. Ook lagen ze allemaal in dezelfde houding. Plat op de rug met de armen straks langs het lichaam.
Dat wekte bij hem de indruk dat ze op deze manier waren neergelegd. Ook wel logisch eigenlijk want hoe was hij anders op deze vreemde plek terecht gekomen? Om hem heen zag hij dat de andere ook ontwaakten. Aan hun gezichten te zien wisten zij ook niet hoe ze hier terecht waren gekomen en waar ze überhaupt waren. Zij zagen er net zo verbaasd en geschokt uit als dat hij zich voelde.
‘Waar ‘the hell’ zijn we?’ mopperde een van de andere jongens terwijl hij zijn stijve spieren uitrekte en overeind kwam.
‘Geen idee.’ Antwoordde Urias met een schouderophaal. ‘Ik werd hier ook net wakker.’ ‘Hoe zijn we hier gekomen? Wie zit hierachter?’ vroeg een meisje met een angstige stem. Er viel een stilte terwijl ze elkaar allemaal vragend aankeken.