Op Pauze

Wat niemand mij vertelde, of wat ik niet wilde horen, is dat je leven niet gelijk begint na je studie.
Ik was er echt van overtuigd dat ik na mijn studie binnen no time een baan zou hebben binnen mijn opleidingsgebied.
Gewoon een paar sollicitaties sturen en hup, aan de slag als psycholoog/trainer/coach. Zo simpel zou het zijn.
Ja, natuurlijk, bij het begin van mijn opleiding werd wel gezegd dat we pioniers waren omdat het nog zo’n nieuw beroep was. Maar, zo redeneerde ik, ze zouden geen nieuwe opleiding aanbieden als er geen vraag naar dat beroep was.
En er is vraag naar dit beroep. Echt. Maar omdat het nog zo nieuw is, durven niet veel bedrijven het aan om iemand van een vrij onbekende studie aan te nemen. Ze gaan liever voor een universitair psycholoog, of een maatschappelijk werker, of, of… Want eigenlijk geldt de uitspraak ‘Wat de boer niet kent, dat vreet ie niet.’ Voor heel Nederland.
Een volgend probleem stak ook al snel de kop op. Coaching. Inmiddels hartstikke hip. En geen beschermd beroep dus iedereen mag zich coach noemen. Zet op maandag een bordje in de tuin met ‘Coachingspraktijk’ en je kunt aan de slag. Oké, zo simpel is het niet. Je moet je inschrijven bij de Kamer van Koophandel, klanten werven, etc.
Maar je snapt wat ik bedoel. Je hoeft er geen opleiding voor te doen.
Inmiddels zijn de coachingspraktijken zo snel uit de grond geschoten dat je er eigenlijk niet meer echt tussen kunt komen. Dat ik nu met een mooi HBO papiertje kom aanzetten voelt een beetje als mosterd na de maaltijd.
Inmiddels is het vierenhalf jaar geleden dat ik afgestudeerd ben en heb ik verschillende banen gehad. Maar aan de bak als psycholoog? Nee, dat is niet gelukt.
De meeste afwijzingen gingen om een gebrek aan ervaring… een hele zure om keer op keer te horen want hoe kun je dan ooit ervaring op doen?

Gelukkig doe je een studie nooit voor niks. Je houdt er altijd een papiertje aan over. En psychologie is natuurlijk breed inzetbaar.
Momenteel ben ik werkzaam als afdelingschef in een supermarkt. Iets totaal anders. Maar in de omgang met veel verschillende soorten mensen, zowel klanten als collega’s, komt de kennis vanuit mijn studie me goed van pas.
Toch heeft het lang geduurd voor ik van het gevoel afkwam dat mijn leven op pauze stond zolang ik niet als psycholoog werkte.
Ik had het wel naar mijn zin in mijn banen, ontzettend zelfs. Maar het échte leven zou pas beginnen als ik psycholoog was. Dan zou ik binnen zijn.
Gelukkig ben ik van dat idee af, want niets is minder waar. Mijn leven is al bezig. Het staat niet op pauze. Ik hoéf ook niet te wachten. Het leven is nu.

Advertentie