Opnieuw een nieuw begin

Zo. Daar ben ik weer.
Dat is weer lang geleden, geloof ik…
Mijn besef van het voorbij gaan van tijd is een beetje weg volgens mij. Weet je, er is veel gebeurd de afgelopen maanden. Ik ben verhuist naar een alleraardigst appartementje in een “pitoresk” Limburgs dorp. Voor mij is het meer een stad hoor. Of een voorstad… Geen idee.

Wikipedia vertelt mij dat het zelfs een stadsdeel is, niks pittoresk aan dus.
Dat is even wennen hoor. Van een dorpje met krap 400 inwoners naar een stadsdeel met ruim 27.000 inwoners… De wegen zijn hier druk en iedereen rijdt alsof hij haast heeft. Verder is het wennen aan het hebben van bovenburen. En als ik de mensen boven mij hoor… wat hoort mijn onderbuurmeiske dan van mij? Ik vraag het me soms af. Niet meer luidkeels meezingen met musical, Disney en het foute uur van Q-music dus.

Maar er zijn nog meer veranderingen.
Zo ben ik in de zomer begonnen met een nieuwe opleiding! Ik had mezelf beloofd nooit meer te gaan studeren. Na het behalen van mijn HBO-papiertje had ik het wel gezien met de schoolbanken.
Maar soms doen zich mogelijkheden voor die je niet moet laten gaan.
Zoals een vacature bij de Nederlandse Spoorwegen.
Zodoende mag ik mezelf nu Aspirant Machinist noemen! En mensen, wat ben ik gelukkig met deze keuze!
Al van kinds af aan ben in geïnteresseerd in treinen. Iets wat verder werd aangewakkerd toen ik tijdens eerder genoemde HBO-studie dagelijks met de trein naar Nijmegen ging. Ik vond het veel interessanter wat er in die cabine gebeurde dat wat er in mijn studieboeken stond.
Maar goed, ik ben van mezelf een doorzettertje (ook wel “koppig” genoemd) dus als ik ergens aan begin, maak ik het af.
Zodoende behaalde ik een velletje papier na vijf jaar studeren en begon ik aan een carrière vol wisselende banen.
Helaas bleek er weinig werk te zijn binnen mijn opleidingsgebied (HBO Toegepaste Psychologie) dus via vele omzwervingen kwam ik verscheidene baantjes tegen.

Door een kennis kwam ik weer eens bij de treinen. Dit keer niet als reiziger maar ‘achter de schermen’ bij het Spoorwegmuseum. Mijn oude interesse in treinen kwam weer volledig terug, want wat was het gaaf geweest om zo langs die treinen te staan en wat zijn ze groot!
Dus toen ik een vacature voor machinist zag staan, aarzelde ik niet langer en heb ik gesolliciteerd. Een intensieve procedure volgde en inmiddels heb ik stiekem al best een groot deel van de opleiding afgerond.
In de cabine van de trein vielen de puzzelstukjes echt op hun plek en besefte ik me dat ik hier echt op mijn plek zit.

In mijn volgende blogs zal ik jullie wat meer vertellen over de sollicitatie en de opleiding. Mocht je er vragen over hebben, stel ze vooral!